#HqK36
Wybrałam się kiedyś ze znajomymi na miasto, w samym centrum poczułam, że naprawdę muszę szybko siku, rozejrzałam się i... jest! TOI TOI!
Wchodzę, robię siku, prostuję się, F*CK! Nie ma papieru! Torebka została ze znajomymi, którzy czekali na mnie pod tą budką. Stanęłam tyłem do drzwi i szukam po kieszeniach spodni choćby kawałka chusteczki, coś jest! Oparłam się o drzwi i JEB! Wyleciałam z gołą pupą na chodnik! Teatralnie wyleciałam jak z procy, ludzie wokół i moi znajomi przez sekundę zdębieli, żeby potem pokładać się ze śmiechu.
Ech... że też ja przez wszystko co mnie spotkało nie zamknęłam się jeszcze w sobie :)
#CLFNy
Ja ostatnio przyniosłam grilla. Nie, nie swojego. Nadal nie mam pojęcia, czyj był. Nadal zachodzę w głowę, jak to się stało... :D
#dzYL9
Wiem, jestem straszna, bez serca, ale co zrobić...
#d1Zqd
Komentarz taty: „Wolał umrzeć niż z tobą jechać” :D
#cdcda
6 grudnia nadszedł, wołają mnie do biura, przygotowuję sobie w głowie podziękowania. Po czym się okazało, że mój ówczesny kierownik nie dość, że ma takie samo imię, to jeszcze urodził się w mikołajki...
I tak co roku, przez 6 lat.
Nikt do tej pory nie ogarnął, że też mam urodziny, nawet mój szwagier, z którym pracowałem. Kiepsko tak stać i śpiewać, kiedy nikt nie śpiewa tobie.
PS Wikary, to o Tobie, jeśli czytasz😁
#5Oxrp
Kobiety są silne, to prawda. Mówi się, że dużo wytrzymają, cierpienie „uszlachetnia” itd. W końcu jak kogoś poznajemy, to nikt nie ma napisane na czole „mam problemy z emocjami/agresją”.
Ja skończony magister, on prawie 10 lat starszy. Na początku było naprawdę dobrze. Po czasie wyszło, że lubi piwo. OK, niech lubi. Wszystko w rozsądnych ilościach jest dla ludzi. Ja lubię wino od czasu do czasu, i co? :)
Potem się okazało, że parę lat zanim mnie poznał, co drugi weekend spędzał w klubach z kumplami. OK. Jazda autem po alko? OK. Picie z kumplami aż do odcięcia i kac następnego dnia? OK. W końcu „był kawalerem”, to musiał jakoś spędzać weekendy. Jak się o tym dowiedziałam, poleciłam wizytę u terapeuty, w końcu musi być jakieś podłoże chęci zmiany stanu świadomości. Poszedł. Okazało się, że wszystko OK.
Minęło pół roku spokoju, naprawdę było dobrze. I nagle ni stąd, ni zowąd: obrażanie przy kasjerce w sklepie, zazdrość o mężczyzn wokół, notoryczne krzyczenie po kierowcach i przeklinanie bez powodu w trakcie jazdy autem, przeklinanie po ludziach z yt (czasami oglądałam różne kanały) i HIT: obgadywanie mnie z tymi imprezowymi kumplami z czasów kawalerskich i pretensje, że ich „unikam”. Hmmm, ciekawe dlaczego.
Drogie kobietki. Chore emocje mężczyzn to ich chore emocje.
Ja wytrzymałam w tym chorym układzie ponad rok, dając szansę i myśląc, że to wina stresu. Nie. Jest szereg wielu zaburzeń psychicznych i osobowości, za które nie musicie brać odpowiedzialności. Życie jest piękne, jest jedno, zwłaszcza jak planujecie założyć rodzinę, to nie ma przebacz. Dobry mąż to skarb i warto odpuścić „wielką miłość” i podarować sobie święty spokój.
Dodam, że to nie był typ łobuza. Zwykły facet ze wsi, wychowany w pełnej rodzinie. Jego problemy z głową wyszły po drodze.
#Oj4td
Eh, błagam, jest tu ktoś z jakąś shitworking, co go całkowicie demotywuje z życia? Słyszałem, że ludzie ponoć narzekają na pracę od 9 do 17. Chętnie wezmę twoją pracę, mogę ci nawet oddawać część zysków.
PS Próbowałem nawet być pracownikiem fizycznym i dwa razy próbowano mnie oszukać, wykorzystując moją ciężką pracę.
#OXvCV
Późnym wieczorem łykam 10 mg skondensowanej psychozy. Pociąg do mitycznego eldorado odjeżdża plus minus za piętnaście minut. Na początku jest spokojnie. Zasłony falują. Litery rozmywają się na ekranie. Rozluźniam się. Czuję, jak z wolna spływa na mnie łaska hedonistycznego wyjebania. To taki stan umysłu, w którym zacieszałbyś ryja, nawet gdyby za oknem szarżowali jeźdźcy apokalipsy, a świat trawiłaby pożoga.
Nie wiem kiedy nadchodzi ten magiczny moment, w którym czas, prawa fizyki i logika wespół przestają istnieć. Film się urywa. Wiem tylko tyle, że od tej pory nie będę nazajutrz pamiętać o niczym (tzw. niepamięć następcza), a o wszystkim opowie mi przyjaciółka i współlokatorka zarazem. W ten oto sposób dowiedziałam się, że:
1. Mam romans z Apollem z obrazu, który wisi na ścianie. Regularnie imprezujemy razem z muzami w jego ogrodzie.
2. Obraziłam się na współlokatorkę i stwierdziłam, że to koniec naszej przyjaźni i że w związku z tym wyprowadzam się. Między szafą, a kanapą zbudowałam z koca namiot i tam zamieszkałam.
3. Rozpalałam ognisko w domu. Z podgrzewacza.
4. Osiągnęłam zen. Nawiązałam łączność z kosmosem i zjednoczyłam się z Wszechświatem. Zrozumiałam Boga i pojęłam sens istnienia.
5. Weszłam do Narnii przez waginę dinozaura.
6. Pies rasy szpic niemiecki podejrzanie zacieszał do mnie japę. Nie wiedziałam o co mu chodzi.
7. Przez pół godziny rozmawiałam z Indiańcami z Civilization V. Nie mogłam pojąć dlaczego tak pokojowa nacja chce napierdalać w innych atomówkami.
8. Koślawym pismem i staropolszczyzną napisałam poemat o tym, że wrogów narodu polskiego należy stratować końmi.
9. Po pokoju przechadzał się nasz pies. Wołam do przyjaciółki: "O kurwa, patrz jaka fajna świnia nam po domu biega!".
10. W Paintcie narysowałam długiego, frunącego nad polami fioletowych grzybów kota, pod którym rozciągała się malownicza tęcza. Mam ten obrazek do dziś.
Taki zjazd nie trwa długo. Z rana budzę się wypoczęta, w bajecznym humorze. Opowieści o tym gdziem była i com widziała wyczekuję niczym Grażyna kolejnego odcinka Na Wspólnej. Ufam przyjaciółce, znamy się i mieszkamy razem od lat, toteż wiem, że nie zrobi mi chamstwa i np. nie nagra tych moich odpałów, żeby mnie później ośmieszyć. Przy nikim innym na pewno bym nie wzięła tej piguły.
#k3XYF
To było w 2013 roku. Zarobiłam swoje pierwsze pieniądze i zebrałam się w sobie, by w końcu iść na kurs prawa jazdy, udało mi się jeszcze zdawać na starych zasadach (chociaż nie wiem, jak nowe wyglądają teraz). Egzamin miałam w mieście oddalonym o około 50 km. Niestety pierwszy raz oblałam na jeździe. Tak się złożyło, że nie mogłam od razu wykupić nowego terminu z braku pieniędzy, dlatego postanowiłam przyjechać innego dnia. Ciężko było mi zebrać odpowiednią sumę, ale jakoś co do grosza odliczone na bilet i wykupienie egzaminu pojechałam pełna optymizmu do WORD-u.
Ustawiłam się ładnie w kolejkę i nagle patrzę – kartka… Nowa, WYŻSZA cena egzaminu praktycznego. I co teraz? Usiadłam na krzesełku naprzeciwko kasy i po prostu walczyłam z sobą, by się nie popłakać. Biorąc pieniądze z biletu powrotnego, brakowało mi jeszcze 2-3 zł. Na koncie bankowym około 7 zł, czyli nie szło tego wyciągnąć nawet. Siedziałam z dobrą godzinę, patrząc na tych wszystkich ludzi i przekonując samą siebie, by podejść do kogoś i pożyczyć trochę gotówki. W końcu zobaczyłam dwie dziewczyny w mniej więcej moim wieku, stojące same w przedsionku budynku. Podeszłam do nich, przedstawiłam pokrótce sytuację i poprosiłam o pożyczenie tych 2 złotych, jednocześnie prosząc o nr telefonu, by móc oddać pieniądze, gdy tylko będę miała dostęp do konta. Nawet nie wiecie jak było mi głupio i wstyd, stałam ze spuszczoną głową nawet na nie nie patrząc, bo po prostu nie byłam w stanie. Jedna z dziewczyn od razu przyjęła pozycję „odwal się”, mówiąc, że nie ma i ruszyła do wyjścia, druga wyciągnęła portfel i wręczyła mi 5 zł. Natychmiast zaczęłam odliczać swoje groszaki, by oddać jej resztę, ale położyła mi rękę na mojej i powiedziała: „Nie oddawaj mi nic, to na szczęście przy kolejnym podejściu”. Podziękowałam z 50 razy.
Tym razem ustawiłam się w kolejce do kasy, modląc się, by nie rozbeczeć się z ulgi i wdzięczności.
*Egzamin zdałam!
*Pociągiem wracałam, kupując bilet kartą i dokładając resztę z otrzymanej sumy.
Jeżeli czytasz to, dobra kobieto, to jeszcze raz dziękuję i będę Ci wdzięczna do końca życia!