Nieprofesjonalne to by było gdyby zaprogramowany robot się śmiał. A ludzie mają to do siebie, że czasami nie da się powstrzymać emocji i nie widzę tu niczego nieprofesjonalnego.

Co dla dziecka oznacza wyśmianie jego sytuacji rodzinnej przez osobę, która z dużym prawdopodobieństwem jest dla niego jakimś autorytetem?

Czy wyśmianie deformacji ciała przez lekarza uznałbyś za niepowiązane z kwestią profesjonalizmu? Albo jego wyraźne oznaki entuzjazmu przy rodzinie pacjenta, kiedy zdiagnozuje rzadką chorobę, której leczenie będzie dla niego szansą na rozwój? Albo agresywne wykrzyczenie serii przekleństw przez osobę zajmującą się opieką nad osobą z demencją, kiedy ta zachowuje się w naprawdę bardzo uciążliwy sposób od dłuższego czasu? Albo wjechanie przez kierowcę tira w kierowcę osobówki, który zajechał mu drogę i go solidnie tym zdenerwował?

Umiejętność zareagowania inaczej niż podpowiadają emocje jest bardzo istotnym elementem profesjonalnego podejścia do pracy.

Napisałam, że rozumiem, że zdarzają się takie sytuacje, w których się nie podoła . Ale profesjonalista powinien umieć opanować swój śmiech w momentach, kiedy jest on szkodliwy.

Oczywiście w różnych sytuacjach konsekwencje podążenia za emocjami są różne. Czasem straszniejsze, czasem mniej straszne, czasem pozytywne. Ale zdecydowanie nie jest tak, że zawsze trzeba robić to, co one wybierają.

Śmiechu w powyższych sytuacjach bym nie uznał za stosowne, a tu mnie rozśmieszyła taka ocena sytuacji dokonana przez dziecko. Może wyjmij kij z gaci, zamiast wyszukiwać ekstremalne przykłady jak powyżej. Poza tym są osoby, które nie potrafią zachować się adekwatnie (np. śmieją się w reakcji na smutną wiadomość, choć wiedzą że to niewłaściwą reakcja i nie jest im wesoło, to jednak nie potrafią inaczej) i nie jest to do końca ich wina, po prostu tak mają.

Pracuję z kilkulatkami. Widziałam parę razy ich zażenowanie, kiedy dorośli uznali, że śmianie się z ich problemów jest w porządku. Niestety czasem dorośli są kompletnymi ignorantami w tej kwestii.

Czasem trzeba pokazać bardziej dosadne przykłady, żeby ludzi otrząsnąć że ślepoty na innych.

Zresztą, napisałam na początku, że czasem się wyrwie śmiech i nic na to nie poradzisz.

Podobnie jak czasem zdarzają się człowiekowi inne nieprofesjonalne zachowania, nie da się być idealnym. Fajnie wiedzieć jednak, że coś jest nieprofesjonalne, a nie negować to. Wtedy można na przykład przeprosić za swoje zachowanie...

Zgadzam się co do zasady. Tyle że w tym przypadku autor nie śmiał się z problemu dziecka, więc nie powinno to w tym dziecku wywołać żadnego zażenowania, bo ono chyba nie ma problemu że ten wujek śpi z jego mamą, a jedynie wyjaśnia kto jest kto w rodzinie :)
Ale tak, dzieci to też ludzie i nie powinno się jakoś w olewawczy sposób traktować ich problemów.

Serio myślisz, że pięciolatek wie, z czego autor się śmiał? Dziecko mu powiedziało coś dla niego naturalnego, dorosły to wyśmiał. W tym momencie naturalna rzec przestaje być naturalna i może zacząć być problemem.