#HMSO9
Dziadkowie podchodzą pod 80 i niestety mocno już podupadli na zdrowiu, zwłaszcza dziadek, który wymaga stałej opieki. Babcia, choć ledwo daje radę, z pomocą fizjoterapeuty i opiekunki (którzy regularnie przychodzą jej pomagać) oraz rodziny dalej dziadkiem się opiekuje. I bierze na siebie największą część obowiązków. Nie śpi w nocy, kiedy dziadkowi coś się dzieje. Chodzi z nim do lekarzy. Podaje leki, choć dziadek ma ich sporo, a lekarze też często je zmieniają. Robi zakupy. Sprząta. Przygotowuje śniadania i kolacje (obiady kupują, babcia nie jest w stanie gotować). I nieraz musi znosić charakter dziadka (jest niesamowicie uparty, a do tego zwykle nie docenia troski babci).
Gdyby go nie kochała, nie robiłaby tego.
Ostatnio babcia wylądowała w szpitalu. Szczęście w nieszczęściu, że wtedy u niej byliśmy (my tzn. ja i tata) i można było ją od razu zawieźć na SOR. Ja w tym czasie zostałam z dziadkiem, który martwił się o babcię. Babcia spędziła na SOR-ze cały dzień, wieczorem wyszła (pielęgniarki mówiły, że przez cały dzień mówiła o dziadku, że się martwiła). Kiedy tata ją przywiózł do domu, była bardzo słaba i do tego mało co jadła w ciągu dnia. Położyliśmy babcię na kanapie, potem tata poszedł jej przygotować coś do jedzenia, a ja jej podałam wody. Potem poszłam po dziadka (drzemał w drugim pokoju i zapewne nie usłyszał, jak wchodzimy, bo jest niedosłyszący) i powiedziałam, że babcia już wróciła, że może się z nią przywitać. Dziadek na tę informację niemal od razu wstał z kanapy (zwykle zajmuje mu to kilkadziesiąt sekund), podszedł do babci, pochylił się, pocałował ją, przytulił (na ogół rzadko to robi), a potem usiadł obok niej. Powiedział, że ją kocha. Potem odwrócił się w moją stronę i powiedział: „Wiesz, Kasiu? Kocham babcię”.
Dlatego wierzę w miłość. Mimo że może ta historia nie do końca to pokazuje. Jak na nich patrzę, to wiem, że się kochają. Mimo że nieraz się na siebie wkurzają i mają dość. To jest miłość.
Wszystkiego dobrego dla Twoich dziadków, pozdrów ich ;)