#BRW9z
Koncert? Podrywają mnie, a nie moją dziewczynę XD
Ogólnie to jest fajnie, ale jednak kiedy zaczynają klepać mnie po tyłku na ulicy, to już mi się to nie podoba :/
Koncert? Podrywają mnie, a nie moją dziewczynę XD
Ogólnie to jest fajnie, ale jednak kiedy zaczynają klepać mnie po tyłku na ulicy, to już mi się to nie podoba :/
#TAb5Z
Zatrudniam na umowę. Płacę składki, podatki, pensję. Co mam w zamian? Spóźnienia, niekompetencję i błędy w pismach.
Patrzę na CV. Połowa ma błędy ortograficzne, gramatyczne i stylistyczne. Są kandydaci, których e-mail brzmi „princes” albo „kasiulka”. Z racji tego, że w branży ciężko znaleźć kogoś, kto ma doświadczenie i jest ogarnięty, dałam ogłoszenie na staż. Co co zasady staż ma określony czas, a potem umowa. Przez okres stażu szkolimy. Podczas pracy wymagamy. Co jest w odpowiedzi na staż? Kolejna porcja CV z błędami. Literówki. Rozjechane pliki w Wordzie. Niewyjustowany tekst. Chaos w CV. Tak trudno przeczytać to, co się wysyła? Ludzie wysyłają jakieś skany pomiętych CV. Serio myślą, że ktoś poważny się tym zainteresuje? Ludzie, co z Wami?
Każdy narzeka na pieniądze. Ciągle mało. Tylko jakoś nikt nie myśli, że pracodawca nie dość, że musi uczyć, to jeszcze za to płacić. Myślę, że nikt normalny by się tego nie podjął, bo to śmiech na sali. Ja chętnie zapłacę i 10 tys. zł, tylko niech ktoś zarobi na swoje opłaty i na tę pensję. A nie, że ktoś szuka pracy i zachwala, jaki to świetny, a potem ma problem ze zrozumieniem (mimo wytłumaczenia) skryptów sprzedażowych oraz ma braki w wiedzy ze studiów. Podstawowej wiedzy. Matematyk ma problem z podstawowymi działaniami.
Widzę też dużą zazdrość, jak ktoś podłapie dużo lepiej płatną pracę. Tylko nikt nie myśli, że ta osoba ma lepsze wykształcenie, lepsze CV, lepiej potrafi się prezentować i lepiej pracować. Każdy zwala na to, że to znajomości.
Kiedyś rozmawiałam ze znajomą. Mówiła mi, że złożyła dokumenty do starostwa, ale jej nie przyjęli, bo tam są znajomości. Z ciekawości sprawdziłam, czy jest na liście formalnej (czyli takiej, gdzie są umieszczeni kandydaci, którzy przysłali prawidłowo wypełnione dokumenty) i oczywiście jej nie było. Zapomniała dodać jakiegoś dokumentu lub podpisu, ale zamiast tego mówi, że to znajomości. Kur...
Pewnie zaraz ktoś napisze, że pracodawca to wyzyskiwacz i inne pierdoły. Wiem, że bywa różnie. Ja piszę konkretnie o mojej perspektywie. A jest ona taka, że jak kogoś zatrudniam, to potem ta osoba się spóźnia, nie wykonuje swoich obowiązków na czas, a rozmowy nic nie dają. Trzeba zwalniać i od nowa uczyć. Tak, uczyć, bo my uczymy i dopiero wymagamy. A to są kolejne koszty i czas. Odnoszę wrażenie, że ci, co są dobrzy w danej rzeczy, to mają pracę. A teraz szukają pracy niedojdy, często mające w planach urlop na dziecko i chcące wykorzystać pracodawcę.
Serio mam dość pracowników. Większości roszczeniowych nierobów. Aż strach się bać, jakich teraz możemy mieć „fachowców”, jeżeli napisanie CV przerasta większość ludzi.
#VzL1P
Przez 3 lata 5 miesięcy i 11 dni byłem bezdomny. Niestety nie z wyboru, no może nie do końca, ale od początku.
Mając lat 16-17, byłem tym typem młodzieży, której nikt nie cierpiał. Dresy, bluzy z kapturem... Zacząłem (wtedy to było bardzo dochodowym zajęciem) kraść radia samochodowe, potem inne fanty. W wieku 18 lat wpadłem. Dostałem 3 lata w zawieszeniu na dwa i 180 godzin prac społecznych. Oczywiście zawiasy złamałem, trafiłem na 1,5 roku za kratki, gdzie niczego się nie nauczyłem. Wyszedłem, mając 20 lat. W gazecie była oferta pracy u gospodarza w Niemczech. Wyjechałem, to były złote czasy na takie wyjazdy. W trzy miesiące zarobiłem tyle, co w Polsce w półtora roku. W Niemczech trafiłem na grupę polskiego pochodzenia i ponownie kradłem, radia i inne fanty, łącznie z ciuchami, sprzętem RTV i tak dalej. Namierzyła nas policja i uciekłem do Polski.
Miałem około 40 .tys marek w kieszeni i jakieś drugie tyle w innych walutach. Wynająłem mieszkanie w Poznaniu i żyłem jak król.
W wieku 26 lat pieniędzy brakło i trafiłem na ulicę... To były najgorsze 3 lata, 5 miesięcy i 11 dni. Żyłem w brudzie i zimnie, jadłem, co było i spałem, gdzie się dało. Wyjechałem do Warszawy, tam spędziłem kolejne miesiące i lata, tułałem się, szukałem pracy, kradłem jedzenie oraz wszystko, co się dało sprzedać.
W wieku 28 lat trafiłem przed sąd. Wyszedłem, mając 30 lat na karku. Postanowiłem zmienić swoje życie, bo byłem zakałą i patologią. Nie mając wykształcenia i kompetencji, trafiłem na pracę przy naprawie dróg. Ciężka i męcząca praca, ale nie zadawali pytań, a wypłata była co tydzień. Zamieszkałem w hostelu z innymi ludźmi w pokoju. Potem wynająłem kawalerkę za ogromną część wypłaty, ale bez papierów i wymagań – poza pieniędzmi.
Tak spędziłem trzy lata, zmieniłem pracę i mieszkanie. Życie potoczyło się jakoś do przodu. Bez większego ekscesów.
Teraz jestem w wieku średnim. Teraz śpię w czystej pościeli, obok mnie żona, a w mojej głowie sny. Jak kradnę, jak niszczę życie swoje i innych... I najstraszniejszy koszmar – budzę się, czując, jak małe łapki drepczą po moich śmierdzących spodniach, a szczur próbuje wepchnąć się pod kurtkę, gdzieś tam, na końcu świata. Wtedy budzę się ponownie już naprawdę, ale i tak słyszę w głowie to charakterystyczne chrobotanie szczurzych łapek, ten pisk, ten smród, gdy przeszedł po twarzy, stając akurat na bluzkę.
Czy żałuję? Zawsze. Czy patrzę w przód? Tylko tam, za mną nie ma nic dobrego.
#jek1i
We wrześniu 2022 r. wyszłam za mojego wymarzonego. A potem straciłam pracę i do tej pory nic nie mam. Po miesiącu okradziono nas – byliśmy głupi i 5 tysięcy zniknęło z konta. A później poszła lawina... Ciąża, poronienie, operacja mojej mamy, diagnoza – rak, chemioterapia, byłam przy niej częściej niż przy mężu. Następnie choroba teścia – operacja zastawki i bajpasy w sercu. Nie mógł się pogodzić z tym, że jest słaby, dostał depresji i chciał się wieszać, trafił na dwa miesiące na oddział zamknięty. Wyszedł całkiem inny, ogólnie było dobrze, ale miewał zaniki pamięci i majaki. Myśleliśmy, że to demencja starcza, ale chyba organizm szykował się do śmierci. Tak, właśnie wróciliśmy z pogrzebu.
Jakiś czas temu mąż zapytał się mnie, czy jestem szczęśliwa. Szczerze mu odparłam, że oprócz momentów, które razem spędzamy, to nie, nie potrafię się już cieszyć z życia. Przykro mi, bo nie mam jeszcze 30 lat.
#Mhton
Po jakimś tygodniu już była zaaklimatyzowana, spokojniejsza i weselsza. Siedziała sobie któregoś dnia w kąciku i układała drewniane klocki, ja w drugim kącie z innym podopiecznym i nagle słyszę takie wyraźne „KU*WA”. Rozglądam się, ale poza naszą trójką w sali nikogo nie ma. Pewnie z korytarza albo dworu... Ale za chwilę znowu „Ku*wa, ch*j, spie*dalaj”. Słownictwo dziewczynki okazało się być jednak o wiele bogatsze niż „da”, „am” itp. Słowa te mówiła z wyraźnym „r”, bez seplenienia.
Wyobraźcie sobie w jakich warunkach musiała przebywać, że jedyne słowa, jakich się dobrze nauczyła (wymawiała je ze straszną złością), to przekleństwa.
Dziewczynka w ogóle nie umiała się posługiwać sztućcami, jak dostała talerz z jedzeniem, to szybko wzięła go na podłogę i tam jadła, zerkając tylko, czy nikt nie podchodzi. Nie wiem dlaczego tak późno ktoś zainterweniował.
#OXvSV
Gdy miałam ok. 10 lat, wyszłam do sklepu.
Pamiętam, że sąsiedzi mieli psa. Dużego. Jak zawsze przechodziłam obok ich domu, myślałam, że brama jest zamknięta. Już w pobliżu słyszałam szczekanie. Zaczęłam się wycofywać, gdy zobaczyłam, że wielki jak niedźwiedź pies sąsiadów biegnie w moją stronę. Uciekałam, ale i tak mnie dogonił. Krzyczałam, żeby ktoś mnie usłyszał i nic. Pies skoczył na mnie, powalił mnie na ziemię i gdy tylko się ruszyłam choćby o milimetr, warczał na mnie. Strasznie się bałam. Nagle usłyszałam szczekanie drugiego psa. Zbliżał się do mnie inny pies, kundel średniego wzrostu. Był bezdomny, zawsze go dokarmiałam. Choć był o wiele mniejszy od psa sąsiadów, rzucił się na niego, atakując go. Byłam tak przerażona, że od razu uciekłam, gdy psy walczyły.
Następnego dnia jadąc autobusem szkolnym, widziałam ciało tego bezdomnego psa.
Uratował mnie. Mimo że był o wiele mniejszy i słabszy, obronił mnie. Wiem, że nie zasługiwał na śmierć. Gdy nie było nikogo, pojawił się on.
Co roku przychodzę w tamto miejsce i zostawiam trochę karmy dla psów.
Mam 15 lat i chcę być wolontariuszką, ratować bezdomne i zaniedbane psy.
Chcę odpłacić się za to, co zrobił tamten pies.
#bBboV
Chłopakowi zrobiło się głupio, więcej nie poruszył tego tematu, nie wie też, że Stefan był żółwiem.
#HxfNW
Raz brałem udział w bójce w szkole podstawowej, bo jakiś patol próbował mnie gnębić, a że zawsze byłem dość duży i silny, to wygrałem. W konsekwencji mój ojciec został wezwany do dyrektorki na rozmowę. Pani dyrektor oczywiście zaczęła gadkę, że tak nie wolno i że obniżą mi ocenę z zachowania, na co mój starszy zadał jej tylko jedno pytanie: „Zaczął bójkę czy ją skończył?”.
I jako że nie ja zacząłem, to konsekwencje mnie ominęły :)
#7d7UL
Co mnie w tej sytuacji boli? Że jak komuś ze szkoły ukradli rower czy telefon (wtedy rzadkość i miało je niewiele dzieciaków), to pierwsze co lecieli do mojego ojca i wtedy nie był już tym złym. Wtedy przez chwilę miałam spokój. A potem zaczynało się od nowa.
Przez to wszystko do dziś mam problemy z pewnością siebie, boję się odzywać, co zasłaniam byciem pyskatą i wredną oraz często mówię o sobie negatywnie – bo jak pierwsza powiem o sobie, że jestem głupia, to ktoś już mi tak nie powie, a jak nawet powie, to już brzmi inaczej.
#QWH9J
Ot, ten autyzm...